Ook een houten huis heeft stevige voeten nodig en vandaag zijn de betonnen funderingen gestort: de eerste grote stap in de realisatie. In de tussentijd vinden er allerlei werkzaamheden plaats in werkplaatsen zoals in Oostenrijk waar het massief houten casco wordt geproduceerd, in Delft waar de trappen worden gebouwd en in Gouda waar de passiefkozijnen voorzien van drielaags glas, grotendeels gereed staan voor plaatsing. Zo staan er als de houten casco’s voor de twee woningen worden geleverd al snel ‘echte huizen’, compleet met trappen, ramen en deuren. Als de bouwstroom is aangesloten wil ik er zo snel mogelijk een lamp in laten branden, waardoor het huis er zal uitzien als een grote houten lampion.
Ons bouwteam is compleet: we nemen het project namelijk zelf aan en dat vraagt veel coördinatie. Gelukkig hebben we goede mensen om ons heen verzameld. Vandaag het bouwbord naar de repro gestuurd. Een vlag moet nog gekocht, de bouw gaat straks zo snel dat we in 4 dagen op het hoogste punt zijn. Dat we niet bouwen zoals iedereen merken we wel in de begripsvorming: als enige van de 18 bouwers geen kruipruimte, hemelwaterafvoeren die in het beton zijn gestort, in sommige ruimtes geen hol plafond of wand waar je lekker allemaal leidingwerk kunt verstoppen: we moeten blijven uitleggen en straks veel controleren. De intensieve fase tekenen en rekenen is gelukkig voorbij. Heel verrassend was het bezoek aan de leverancier van de kozijnen: daar stond ‘ons’ keukenraam, bijna zo breed als de woning zelf, waardoor ik straks mijn vriend en onze buren zie thuis komen, de buurtkinderen kan zien spelen en eindelijk daglicht heb op het aanrecht. Ik verheug me op de studioruimte aan de kade, werken met de deur open, de ronkende schepen die traag voorbij varen. Nu de funderingen de contouren letterlijk hebben laten stollen mogen deze gedachten stap voor stap dichterbij komen.
Het bijna 6 meter brede keukenraam in de werkplaats van Houtman Gouda.