Geboren in Amstelveen (1961), een Amsterdamse vader en een Antwerpse moeder, getogen in een middelgroot gezin in Brabant, geleefd in Spanje en België en wel vijfentwintig keer verhuisd. Reizen, verhuizen, steeds opnieuw bedenken waar je wilt wonen en hoe die nieuwe plek er uit moet zien: het zit me in het bloed. Ook nu staat er na een periode van rouw met mijn nieuwe vriend een nieuwbouwproject en dus verhuizing op stapel. Ook in mijn bloed: de liefde voor vormgeving. Ingegeven door mijn moeder, die zelf een bijzondere interesse voor architectuur en vormgeving had. Zo aten en zaten wij als kinderen op gelamineerd houten keukenstoelen ‘van Alvar Aalto’. De eetkamerset ‘voor de zondag en het bezoek’ bestond uit een moderne eikenhouten tafel met de zogeheten ‘wishbone chairs' ontworpen door Hans Wegner. De zittingen zijn van papiertouw, iets dat me toen al fascineerde. Dat je van papier een touwtje kon maken. En daarvan weer een matje. Tijdens een reis naar Kopenhagen in 2014 kwam ik deze stoelen weer tegen in het designmuseum waar een overzichtstentoonstelling was te zien van zijn werk. Ze blijven eeuwig mooi. En mijn vijfentachtig jarige moeder heeft nog steeds een uiterst modern interieur.
Al in mijn kindertijd is de kiem voor mijn ontwikkeling als vormgever gelegd. Eerst naar de kunstacademie in ’s-Hertogenbosch, om beeldend kunstenaar te worden. Ongedurig en nieuwsgierig als ik was de opleiding niet afgemaakt en van alles onderzocht: de schilderkunst, de dans, de muziek. Toen enkele jaren naar het buitenland om aan een architectuurproject te werken. Daar werden mijn ogen geopend voor de schoonheid van het landschap. Vervolgens naar Utrecht om een diploma interieurarchitectuur te halen en met in het architectenregister in te schrijven. Daar ook de richting stedenbouwkundig micromilieu gevolgd. Om met een opdracht voor het ontwerp van een park en een aantal opdrachten van particulieren, mijn werkzaamheden voor de openbare ruimte te kunnen starten. De grenzen tussen de disciplines vervaagden geleidelijk, waardoor ik kan doen wat ik graag doe: vormgeven.
